شهید رضا روح‏الامین، سال ۱۳۴۱ش در یک خانواده متوسط و پای‏بند به اصول مذهبی دیده به جهان هستی گشود. وی پس از طی دوره کودکی وارد عرصه فراگیری علم و دانش شد. دوره دبیرستان رضا مصادف بود با اوج‏گیری خفقان و استبداد رژیم خائن پهلوی. او به‏علت تربیت دینی‏ای که داشت، از‌‌ همان اوایل نسبت به بسیاری از مسائل روز به‏روشنی آگاه بود و تا آنجا که موقعیت اجازه می‌داد، به ماهیت رژیم مزدور پهلوی پی برده بود. او با تشکیل جلسات مذهبی و قرائت قرآن، کمبودهای معنوی را که در خود احساس می‌کرد، جبران نمود. رضا کتاب را تنها دوست واقعی خود می‌دانست و حرکت اولیه خود را نیز به‏واسطه همین دوستی آغاز نمود. به‏دنبال بالا گرفتن مبارزات مردمی علیه رژیم طاغوتی شاه، رضا نیز در صف مبارزان روح‏الله (ره) قرار گرفت و عمده فعالیت‌های خود در زمینه جمع‏آوری دوستان و هم‏سن و سال‏هایش و ارائه آگاهی‏های لازم به آنان و بسیج آن‌ها علیه رژیم سفاک پهلوی تعریف می‌نمود. مسئولین مدرسه بار‌ها او را مورد بازخواست قرار دادند و حتی تصمیم به اخراج رضا از دبیرستان گرفتند و به‏علت فعالیت‏های انقلابی او، مأموران ساواک چند روز مدرسه را به محاصره خویش درآوردند. روح‏الامین یک‏بار به‏وسیله مزدوران رژیم ستم‏شاهی دستگیر شد و مدت چند روز را هم در زندان به‏سر برد. در پی پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، رضا تصمیم گرفت به فلسطین برود و مبارزات اسلامی خود را در آنجا ادامه دهد ولی به‏علت سن کم و هم‏چنین عدم موافقت مسئولین وقت از رفتن او جلوگیری به‏عمل آورده شد. با شروع جنگ تحمیلی رژیم متجاوز بعثی، عازم جبهه‌های نبرد شد و این گفته خود را که: «تا شکست دولت بعث و پیروزی رزمندگان اسلام در جبهه می‌مانم» را جامه عمل پوشانید. رضا روح‏الامین سرانجام به ضرب گلوله مزدوران ارتش بعث عراق در جبهه محمدیه در سن هجده سالگی در تاریخ دهم آذرماه سال ۱۳۵۹ هجری شمسی شربت شهادت را نوشید و به لقاءالله پیوست.